babaanneme...

Babaannemin hastalığından sonra toparlanma sürecinde, ona herşeyi yeniden öğretiyoruz. Mevsimleri, bitkilerin çiçek açma zamanlarını, çarpım tablosunu, Tespih çekerken neler dendiğini... Sabırla sorduğu bütün soruları yanıtlıyoruz. Kısa süreli hafıza egzersizi için öğrendiklerini 15 dk. arayla tekrar soruyoruz. Tüm bunları yaparken iki şeyi bir kere daha öğrendim. "Çocuk eğitimi sanatların en büyüğüdür." -ki bu sözü bana söyleyen yine babaannemdir, ikincisi ise, Torunların büyükanne-büyükbabayla yetişmesi, çocuk eğitimi ve gelişimi için çok önemlidir. Bu ikincisini neden tekrar ediyorum derseniz; bugün anladım ki, benim şimdi babaanneme öğretmeye çalıştığım herşeyi zamanında büyük bir sabırla o ve diğer büyüklerim öğretmiş. Sanırım günümüzde bu dögüye -büyükler ve torunlar döngüsü- sahip olan ve bunu sonuna kadar yaşayabilen çok az aile var... Bu yüzden bir kere daha söylemek istiyorum: ben dünyanın en şanslı çocuklarından biriyim.

SAD